Zaman akıp giderken,
eskileri anar insanoğlu.
Hatıralara sığınır gece yarıları.
Radyo\'da çalan şarkıdan,
aşk namına bir pay biçer kendine.

Hüzünlü geçer günleri,
tatiller berbat,
günler harap,
zaman bitap,
ürküntülü geceler,
sağır sessizlikler.

Nemalanmak ister yeni bir hayattan.
Uzaklaşmak bütün herşey ve herkesten.
Rayına sokmak ister hayat denen Tren\'i.
Ama gözlerini çekip maziden,
yeniden doğmasını bekler güneşin olanca güzelliğiyle...