Issızlığın ortasında,
Gecenin koynundayım.
Yalnızlık başa bela bu zifiri yerde,
Ne yana dönsem duvar,
Yatak bile her zamankinden soğuk,
Üşütür üryan vücudumu,
Hava nemli, oksijen yetersiz,
Mevsim dahi sensizliği haykırır bu gece.

Işıkları söndürsemde,
Gözlerin tavana çakılı,
Eski bir fanus misali.
Geceyi gündüze çevirip güneşi tekrar batırır çehrendeki gülüşün.
Nargile dumanı gibi,
Çekesim var nefesini ta ciğerlerimden,
Parmak uçlarıma dek.
Çekmek seni içime,
Her çekişte dirilmek,
Her verişte ölmek gibi,
Ölmek ve dirilmek senle gerisin geri..