Öyle bir geçti ki zaman tarihe ışık tutan bir dizi daha sona erdi. Son zamanlarında 1980’li yıllardaki olaylara yer verdi ve iyi de etti. Çünkü karanlık kalmış bir dönemdi ve diziler de olmasa kimsenin yaşananlardan pek haberi olmayacak. 70’lerin sonuna doğru ellerine karanlık ellerin tutuşturduğu silahlarla yola çıkan vatansever gençlerin yaşadıkları hiç de azımsanacak gibi değil. Yıl 1980’e gelince vatanını en çok sevenlere en zor işleri yaptırdılar ve onları kaderleri ile baş başa bıraktılar. Hepsi birdenbire tutuklandılar ve ortadan kayboldular. İşte işin en acıklı kısmı da burası. Görünürde Türkiye sessiz bir yer olmuştu ama ya bıçağın diğer yüzü ? Neler oluyordu da millet sessiz çığlıklarını dinledi. İnsanlık dışı muamelelere kimse dur diyemedi. Velhasıl 80’ler böyle geçti, askeri baş tacı eden vatan aşıkları birer birer yok edildi, sindirildi, susturuldu. Görünürde adalet sağlanmıştı; ama adaletsizlik yerin altındaydı. Şu hayatta hiçbir şey insan hayatından daha değerli değil iken eşref_i mahlukat olan insan imtihanların en zoruna tabi tutulmuştu. Milleti korumakla görevli o askerler bunları bu millete nasıl yapabildi? Onlar bizim askerimiz miydi? İnsan insana bunu yapar mı? Peki ya şimdi bedelini ödemeyecek mi, hesap vermeyecek mi? Evren ve arkadaşlarına yargı yolu açılmalı ki bunun için geç bile kalındı. Ben darbeden 10 yıl sonra doğdum; ama o dönem yaşananlardan yaşamış kadar şikayetçiyim. İnsan adaleti kendisi de sağlayabilir, ben adalet istiyorum. Hiç karşılaşmadığım işkence görmüş, acı çekmiş, yok edilmiş, idam edilmiş insanlar için; insanlık için…