Söküp atamıyorsak eğer,
Zihnimize tutunmuş böcekler gibi
Yer eden ayrılık düşüncelerini.
Bağrımıza oturuvermişse ihtimaller,
Her dile döküldüğünde parçalıyorsa,
O şaşalı işlemeleri olan hançer.
Bugün, benimle susmaya var mısın?
Bedenimize giren bir şarap misaliyse bu duygu
Bıraktığı tat, yakıcı fakat hoşsa.
Yavaş yavaş ilerliyorsa
Bilincimizin kuytularına doğru
Oraya koşmak istiyorum işte
Benimle bir yarışa var mısın?
Biliyorum şimdi, yarın ve ertesi
Yanımdasın ve yanımda olacaksın hep
Bizim yaratılışımıza ayrılık koymamışlar
Yitmene izin vermeyeceğim ki senin
Biliyorum izin almadan hiçbir yere de gitmezsin.
Kalırsın baş ucumda,anlarımda, anılarımda
Kalırsın sevdiğim, ele koştuğumuz
Bilincin kuytularında
Orada bir sonsuzluk olacaksın ya,
Ya da sonbaharım olacaksın benim.
Sonbahar, yas değildir sevdiğim.
Bir bekleyiştir ki kimsenin göremediği
Sonbahar bekliyor ne zamandan beri.
Ve sen gidersen eğer
Bu yüzden sonbaharım olacaksın benim.
Bekleyişim olacaksın sevdiğim.
Çünkü; rüzgar biliyor, yağmur biliyor
Tabiat biliyor ve sen de biliyorsun.
Ne yapıp edip yanına geleceğim.
O zamana kadar o bekleyiş içinde
Rüzgarım olacaksın sen
Yüzüme çarpacak nefesin
Uğultulu sesin kulaklarıma dolacak
Gözümü yaşartacak yüzüme vuran
Yüzüme vuran ve vuran sen
Çünkü ben;
O zaman bir bekleyiş içindeyim
Sana ait ne varsa özleyecek
Varlığını buldukça sevineceğim
Gözlerimden akan yaşlar
Yine senin varlığına karışacak
Bütünleşecek sonbahar yağmurlarıyla
Böyle olacak işte sevdiğim
Tabiatla bir anlaşmamız var
Yitmene izin vermeyeceğim.