Beş-altı yaşlarında bir çocuk…Çalınan bir kapı ve kapıda iki emir kulu polis…Polisin götürdüğü ise olaylara anlam veremeyen yine o küçük çocuğun babası.Kapıda ise bir anne ve anneye babasının gelip gelmeyeceğini gözü yaşlı bir şekilde soran yine o küçük çocuk.Tarihi sorarsanız,1997 yılı ve 28 şubat rüzgarından az önceki herhangi bir gün…
Ülkemizi derinden etkileyen darbeci ,siyasal ve hepimizin yaşayıp ya da yaşamayıp öğrendiği birden fazla olay oldu.Ülke üzerinde oynanan oyunlar,zirve tam göründü derken birden en dibi görmemize çalışan düşman unsurlar ve bunlarda rol oynayan iyi veya kötü şahıslar hep konuşuldu.Kimi zaman gazete yazılarında kimi zaman oyunun içinde;kötü rolündeki televizyon kanallarında adı geçti bu unsurların.Konuşulan şahıslar her zaman birilerinin elini ovuşturacağı,gündem çukurunun doldurulmasını sağlayacağı şekilde yazıldı,çizildi,konuşuldu.Bu gerçekleri artık büyük çoğunluğumuz büyük ölçüde anladı ve biliyor.
Peki perde arkasında olaylarda hiçbir sorumluğu bulunmayan ve yukarıda da anlatılan çocukları kimler düşündü,kimler bu gibi çocukların nasıl etkilendiğini dertlendi?Zaman hızla akıp geçti o çocuk büyüdü ve o zamanlar mana veremediği bu olayların gerçek yüzünü; o dönem küçük yaşta dahi olsa bugün hatırladı ve anladı.O zamanlar kimse o ve onun gibi çocukları ne düşündü ne dert edindi ne de varlıklarını sorguladı.Çünkü bunlar ne bir çıkar unsuru ne de oyunda fayda sağlayacak birer piyonlardı.
Ben o küçük çocuğum ve o döneme damgasını vuran bir toplulukta belli bir çocukluk süreci geçiren fakat o dönem küçük yaşta dahi olsam herkesin televizyonlarda görüp yorumladığı şahısların o yaşta içinde bulunan bir gencim artık ve neyin ne olduğunu çok iyi biliyorum.Son zamanlarda senaryosunu yine o dönemdekine benzer kötü rolündeki şahısların oynadığı Gezi Parkı Oyunu çok daha iyi anlıyorum.Her ne kadar o dönemde akıllara gelmeyen o çocuklardan olsam da.