Acıyan bir kalbim vardı.
Gölgeler içinde ışığı gören ,
Umut içinde yalnızlığı bilen ,
Vazgeçmeyen bir kalbim vardı.
Ama kalbim bu acıya ,
Ne kadar dayanabilirdi ki.
Gökten yağmur boşalsa.
Kalbimdeki bu acıyı ,
Ne kadar dindirebilirdi ki
Acıyan bir kalp varsa.
Kırılan bir gönül varsa.
Gerçeği hangimiz değiştirebilir ki.
Gözyaşları dinmediği sürece.
İnsanın kalp acısını kim dindirebilir ki.
Sevdiğimiz insana , neredesin dediğimizde.
O yanımızda olmadığı zaman.
Bizim acımızı bizden iyi kim bilebilir ki.
Acıyan yaramızı yalnızlıktan başka ,
Kim dindirebilir ki.

Bazen bir köşeye geçip ,
Sus pus otururuz ,
Sustuğumuz zaman ,
Bizi bizden iyi ,
Kim dinleyebilir ki.