Yolculuğumun son anlarında yerimden yavaşça kalktım ve bavulumu almaya yöneldim merdivenlerden aşağıya doğru inmeye başladık bavulumla beraber.
Bugünün farklı bir gün olacağı sanki daha önceden fısıldanmıştı kulağıma, mürekkebi mora, lalesi maviye çalan biri var gibi…
Belki bir tevafuk belki bir vuslat ben tevafuk diyeyim.
Güzel bir muhabbet aldı götürdü bizi…
Gülmek bu kadar mı yakışır bir insana?
Aylarca bazen yıllarca sabredersin...
Sonra bir bakmışsın,
Zaman o kadar hızlı geçiyor ki adeta onun hızına yetişmek mümkün değil.
İnsan her şeyi nasibi kadar yaşamalı bir gerçek belki de bir teselli ve anlarsın ki, bu dünyada neyi çok istersen, o senin imtihanındır daha açık söylemek gerekirse mutlu olmak için, şükretmeyi öğrenmeliyiz. Allah bir kulun dua etmesine izin vermişse, mutlaka kabulünü de murat ettiğine inanıyor ve görüyoruz. Bu bölümü, güzel bir kelam var onu paylaşmadan geçmek istemiyorum ‘’dua bir kapı çalmaktır sonrasına karışmak haddi aşmaktır’’ bu da teslimiyetimizin bir simgesi olsun.
Güzel bir günün daha sonuna gelmiş bulunmaktayız bugünün başkahramanlarına sonsuz sevgi ve teşekkürlerimi bir borç bilirim.(11.10.2013,11:40-15:45)
Not: Böyle bir günü kaleme almamı isteyen değerli insana bu yazımı hediye etmek istiyorum.
Selam ve dua ile…
twitter.com/muhammeddede