Bir nimettir evlat, kokusunun parfümü olmayan, gülüşünün taklidi yapılamayan.

Gözlerini ilk açtığı andan itibaren kapatmak istemez daha, sağa sola bakar hafif tebessüm eder bir sevinç kaplar içimizi. Dünyaya geleli bir kaç saat olmuştu aslında ama herkesin ağzında babaya benziyor, anneye benziyor gibi muhabbet başlar. ilk kez baba olan bir insan kucağından bırakmak istemez asla. İnanamaz hala baba olduğuna kendisi bile. uyurken onu izler devamlı eğilip öpmek ister, koklamak ister. Nefes alıyor mu acaba diye kendisi bile nefes almadan onu dinler, hatta bazen anlayamaz bile uyandırmak için ses çıkarır.

Elleri kapalıdır sürekli, annesini emdiği zaman avuçlarında bir koku oluşur. Bu kokuyu üretebilecek hiçbir kozmetik firması yok şuanda. Geceleri uykusuzluk başlar artık, ama uyurken izlemek onu bütün dizilere, filmlere değer.
Her akşam biran önce eve gitmek onu kucağına alıp sevmek için koşar adımlar ile yürümeye başlarsın. Zaman çok çabuk geçmeye başlar, senin gözlerine bakar sana gülümser gamzeleri belli eder kendini. Tekrar güldürme için şekilden şekle girersin. Gözler kapanır, diller çıkar... Sırf tekrar gülmesi için.

Kucağında zıplatırsın, oyuncaklar alırsın...Emekleme ile yaramazlıklar başlar. Tutunarak yürüdüğünü gördüğünde başlarsın kucağını açıp "GEL BAKALIM BABAYA" demeye. Yürümelerin yerini koşmalar alır artık. Park istekleri, oyuncak istekleri derken okul çağı gelir. Her gün onunla birlikte sende yeni okula başlamış gibi okla birlikte gider derslerine yardım edersin.

"NE DE ÇABUK BÜYÜDÜ DERSİN"

Ya askere gider, Ya evlenip gider... Bir sabah uyanırsın Günaydın Yavrum demek için odasına gittiğinde yatağını boş görürsün.

"ÖNCE CAN SONRA CANAN" kelimesindeki gibi CAN her zaman CANAN dan önce gelir...

Sevgilerimle...