Üç Kişi Konuşalım Ben, Siz ve Ülkem!
Ah ah! Taşına toprağına kurban olduğum ülkem, asırlarca ne olaylara tanık oldun sen. Her karışın, taşın, toprağın, dağların neler gördü neler…
Yıl olmuş 2013 , sen hala 2000 küsür yıldır amacı hiç değişmeyen oyunlara ev sahipliği yapıyorsun. Ah benim bahtsız ülkem, bu millet seni yem etmez merak etmeyesin. Ama seninde bildiğin gibi Çanakkale’de, Kurtuluş Mücadelesinde omuz omuza giden yiğitleri şimdi düşman ettiler. Ya da öyle gösterdiler gerçeği sen biliyorsun. Bir dilin olsada anlatsan ya her doğruyu…
Diyarbakır’da, Hakkari’de, Şırnak’ta gidip sorsak amcalarımıza, teyzelerimize “Bağımsızlık ister misiniz?” diye. Sizce isterler mi?
Bence istemezler, çünkü kimse o amcalarıma, teyzelerime siz şöylesiniz böylesiniz demiyor, çünkü kimse onların geleneklerine göreneklerine karışmıyor. Bugün İzmir halkı düğününü kendi adetlerine göre yapıyor, Şırnak halkı kendi adetlerine göre yapıyor düğününü eğlencesini. Peki o zaman, sorun nerde?
Acaba ortada bir sorun yok mu?
Tabikide var ama sorun bu değil, sorun böyle bir sorun varmış gibi gösterenlerin olmasında. Yandaş medyada bunların kolu bacağı oluyor dolayısıyla. Daha düne kadar gazeteler ne bastıysa, haberler neyi bağırdıysa biz onu doğru kabul ederdik. Hatta çoğu kesim hala her duyduğuna inanıyor. Fazla söze ne hacet! Allah bu vatanın yar ve yardımcısı olsun…
Kavga edenler kim?
Kavga edenler kim sorusunun cevabı çok komiktir. Çünkü aslında ortada kendi kendine kavga edipte medeniyetler çatışması varmış gibi gösterip ortalığı galeyana getiren bir kesim var sadece. Bizim asil insanlarımızda bu vatana olan sevgisiyle kendi kendilerine bile zıt olabiliyorlar işte.
Tunceli’li Mehmet amca çocuklarına dağa çık demedi, birileri o çocukları gelin halkımız, liderimiz, canımız, kanımız diye kandırıp çıkardılar, sonrada medya yardımıyla bas bas bağırdırlar;
“ Kürtler Haklarını Arıyor!”
Pardon? Benim kardeşlerimin hakkını kim yedi acaba?
Buradanda ancak bu kadar şey yazılabiliyor işte… Yazımı çok meşhur bir film repliğiyle sonlandırmak istiyorum.

Tatar Ramazan filminden,
“ Ben bu oyunu bozarım. “