Nasıl ki hiçbir tıraşımı berbere bırakmadım hep tarifim oldu,
Kahve mi sade istemedim garsondan,
Öğretmene bırakmadım hiçbir ödevi hep kendim değerlendirdim,
Birine sormadım yola çıkarken,
Ve gitmek istediğim yere gittim.

Nasıl ki uzakta ki yıldızlar hep daha parlak geldi bana,
Sadece uzakta olduğun için tutkundum,
Önce kalktığımda düşmeyi,
Sonra aleve dokunduğumda acıyı öğrendim,
Ve öyle ki imkânsız olduğun için tutundum her bir dala.

Nasıl ki gençliğe güvenip erken derken,
Bir yandan da geç kalma korkusu sardı hep içimi,
Öldürmeyi hep bilirken karanlık,
Yine aydınlığa koşmayı ders edindim,
Ve sadece girdaptan çıkmayı hayatıma perçinledim.

Nasıl ki bir sarmaşık bir ağacı çepeçevre sarıp,
Onun dış dünya ile ilişkisini keser ve sardığı ağacı bir süre sonra kurutur,
Aşk da sardığı tuttuğu kişiyi çevresinden koparır ve bir süre sonra o ağaç gibi kurutur.
Dizelerini okumakla inandım,
Ve bulutlarla gelen lodosların korkusunda hep odama kapandım.

Nasıl ki birden fazla ben ile yoğurdum benliğimi,
Sevdamı özümde sakladım,
Ağlamaksa ağladım, gülmekse güldüm, üşüdüm, özledim,
Yalnızlığıma bir sigara yaktım,
Ve işte o zaman anladım;

Dün gitti.
Yarın henüz gelmedi.
Bugün bir an dahi duraklamadan geçiyor;
Ben bir vardım,
Bir olacağım,
Bir de yorulmaktayım.
Ben rüyalarımı asla resmetmedim,
Canlandırdıklarım benim gerçeklerimdi.
Fakat sen benim ne rüyamdın,
Ne de ben senin gerçeklerin..


Sıfırüç:Kırkaltı
Yirmisekiz.Sıfırüç.İkibinonüç
Frunze/Bişkek