Yer : Anadolu…
Tarih : Ne önemi var ki !

Suriye’de ölen çocuklar için ağlamayan gözlerinizi kapatın. Arkanıza yaslanın ve düşünün. Yer Suriye değil şu an ; Türkiye… Fakat konu aynı.Bir diktatör gelmiş ve zulmediyor sizlere. Bırakın şu an dilinize sakız ettiğiniz ‘’ Hükümet İstifa’’ sloganlarını, aleyhinde bir hece kullanamıyorsunuz. Bu diktatör, öylesine ahlaksız , öylesine pervasız ki ; yerle bir edebiliyor Halid Bin Velid Hazretlerinin türbesini. Scud füzeleri yıktığı camileri değil,içinden yükselen Besmele’leri hedef alıyor. Minicik bedenler terörist muamelesi görüyor. Bir sokağı haritadan silecek büyüklükte tahrip gücüne sahip patlayıcılar atılıyor sokaklara,bakmadan içinde kimlerin yaşadığına…

Ve sen susamıyorsun… Mücahitlere katılmaya karar veriyorsun. Ahlak düzeyin elvermiyor olan bitene susmaya.Hatta belki de korkuyorsun… Ya çocuğum da hedef olursa o namert bombalara! Sırtında silahınla çıkıyorsun yola ama kendin için korkmuyorsun geride kalanlar için korktuğun kadar. Çünkü kendi canını ateşe atmak kolaydır biliyorsun. Ve geri dönüyorsun… En yakın ülkeye sığınmacı olarak aileni teslim ediyor ve arkanı düşünmeden cihada katılıyorsun.
Çatışmaların en sıcak olduğu anda bir haber yayılıyor cepheye. Aileni emanet ettiğin şehirde bir patlama olmuş. Karşısına dikildiğin ahlaksız diktatör eylemi yapmış ve suçu ailen gibi günahsız sığınmacılara atmış. Geçen hafta patlama seslerinde kolunun altına sığınan eşin, şimdi terörist muamelesi görüyor. Arkadaşı saldırıda ölünce ‘’BABA’’ diye sana koşan ve psikolojisini bir daha toparlayamayan oğlun şimdi terörist diye anılıyor.

Ardından birkaç saat geçmeden halk ailene saldırıyor ve sen elin kolun bağlı duruyorsun. Zaten çok sonradan haberin oluyor. Neden diyorsun? Onlar günahsız sığınmacılar. Ailen, gözü dönmüş, ruhunu şeytana satmış adamlarca öldürülüyor. Hem de başları taşlarla ezilerek. Belki de adını sayıkladı eşin ölürken ; kim bilir… Ve bütün bu vahşetin bahanesi halkın galeyana getirilmiş olması. Adalet mi bu? Emanete hıyanet mi?

Ayrıntıların, en dehşetli anların belki de milyonda birini hissedebileceğiniz kısa empati yolculuğundan sonra düşünün… Reyhanlı’da bombalar patladı ve halk Suriyeli mültecilere saldırdı. Beş yüz bin yahudiye kucak açan ecdadın torunlarına fazla geldi Müslüman sığınmacı… Kıtalar ötesinde zulme uğrayan bir insan için donanma gönderen ecdadın devamı…

Yazıklar olsun…

Bu ülkeye sığınan günahsızlara revamıydı yapılanlar?

Başlarını taşlarla ezecek kadar mı yük oldular?

Sadece sorularla bitiriyorum yazımı. Çünkü bu sorulara cevap bulamıyorum. Biz bunu nasıl yaptık?

Biz nasıl bu kadar alçaldık? İnanın anlamıyorum…