Bir şeyler değişti. "Hadi ya ciddi misin?" Bir şeyler sürekli değişir. Tanıştığın her insan hayatına veya sana bir şeyler ekleyip, senden bir şeyler çalarak sürdürürler hayatlarını. Belki bilerek belki farkında olmadan ama bunun bir önemi yok. Önemli olan yaşadığın değişim. Ne beylik laflar. Hayatın sırrını çözmüşüm gibi.

Çift taraflı düşünmek öyle yorucuydu ki kendi adıma düşünmeyi bıraktım. Ben de böyle bir salaktım. Kimse de çıkıp "Mal mısın? insan bencildir ve bu doğaldır. En sevdiğin aktivite olan yemek yemek gibi ya da koşmak, yürümek, koşar adım yürümek, düşünmek, hissetmek, sevişmek gibi" Liste ne kadar uzarsa 'bencillik' gözümde o kadar meşrulaşır, aklında bulunsun. Bir kaç örnekle yetinemiyorum. Başka başka şeylerle yetinemediğim zamanlarım da oldu. "Seni seviyorum" gibi başlı başına iddialı bir cümleyle yetinemediğim, "Çok üzgünüm" gibi buruk bir cümlenin samimiyetini yetersiz bulduğum zamanlarım...

Geride bırakıp ilerlemem gereken mevzular var. Bu da böyle saçma bir cümle işte. Olsun varsın. Biraz da kafam dağılsın.

Sınırlarda yaşadığım duygularım var benim. Çok da geniş sınırlarım. Ben de yeni yeni öğreniyorum. Teoride sittin sene kabul etmeyeceğim durumlar. Ne sen sor ne ben söyleyeyim. Ama sorsan söylerim. Tanıştırayım: terk etmem gereken yegane huylarımdan biri bu. Bir diğeri dengesizliğim, bir diğeri insanların düşüncelerini fazla önemsiyor oluşum. Üzerinde durmaya gerek yok, zamanla hal çaresine bakarım elbet.

Bu yolu gereğinden hızlı kat ettim. Oturup dinlenmeli, ruhumun yetişmesini beklemeliyim. Herkes bir şeyler söylüyor. Ağzı olan öpüşüyor. Burda gülmen gerek. Zorlamayla olmuyor ama gülmen şart. Kendimi iyi hissetmeliyim. Milletin ağzı torba olsaydı emin ol büzerdim.

Ama yok en kötüsü çelişki. Hayır çelişki güzeldir ama kalple beyin çelişiyorsa birinin diğerini kandırması gerekir. Tam bir trajedi.

Ama bende bir şeyler değişti... Hep değişir zaten...