Ülke gündemini hak ettiğinden fazla işgal eden Gezi eylemlerinden sonra Ortadoğu Teknik Üniversitesi (ODTÜ) kampüsünden geçecek olan Ankara-Eskişehir yolunun inşası üzerine bir direniş (!) başlatıldı. Tam “üniversite ile anlaşıldı”, “üst yol değil, tünel olacak” gibi şeyler konuşulurken Kurban Bayramının son gününde gece yarısı yol çalışmalarının yapılması üzerine ortalık yine karıştı maalesef.

Yaklaşık 25 bin öğrencisi olan üniversitenin adına bu projeye karşı çıkan 100 kişilik ve ODTÜ’lü oldukları bile şüpheli bir takım marjinal militanlar her zaman olduğu gibi büyük bir vandallıkla bu çalışmalara mani olmayı denediler, polisle çatıştılar… Halk TV gibi marjinal ve gayri milli yayın organları da bunu fırsat bilerek bu çatışmaların üzerinden “Gezi Parkı Versiyon II” çıkartmaya çalıştılar; ama bu sefer yemedi amiyane tabir ile!

Belediye Başkanı Melih Gökçek malumunuz Erdoğan’dan sonra sol cenah tarafından en çok nefret edilen isimlerden biri olaraktan olayları yatıştırmak için pek bir gayret göstermedi. Hoş ne yapmaya çalışırsa çalışsın bu azgın azınlığı ikna etmesi mümkin değil ama en azından ılımlı davranmayı bir tecrübe edebilirdi. Eylemcilerin inadına karşı başka bir inat ile mukabele edince bu tür çatışmalar ve kutuplaşmalar maalesef kaçınılmaz oluyor.

Meseleye objektif bakınca ben bu yol projesiyle alakalı Ankara Büyükşehir Belediyesi’nde bir cürüm görmüyorum. Zira Ankara-Eskişehir yolunun mevcut araç trafiğini artık kaldıramadığı Ankaralılarca bilenen bir mesele. Yolun ODTÜ doğu kampüsünden değil de başka bir taraftan geçebilmesi mümkin olsaydı herhalde belediye bu güzergâh üzerinde ısrarcı olmazdı.

Binaenaleyh üniversite yönetimi de alternatif olarak aynı güzergâh üzerinde alt yol (tünel) tavsiye etmezdi belediyeye. Ayrıca bu yol projesinin Melih Gökçek’le başlamadığını, 1994’te Murat Karayalçın’ın Belediye Başkanlığı döneminde tasarlandığını da unutmayalım.

Kısacası görünen tablo odur ki yol projesinde bütün yollar Ankara Belediyesi’ne çıkıyor. Eylemcilerin bu projeye karşı çıkmakta makul bir bahaneleri kalmıyor. Belki yol güzergâhı üzerinde sökülen ağaçları sebep telakki edebilirler; lakin o ağaçların da Ankara’daki boş arazilere yeniden dikildiği/dikileceği Melih Gökçek tarafından söylenmiş bulunmakta…

Bütün bu argümanların üzerine biz şimdi ODTÜ’de ufak bir meseleden ötürü terör estiren eylemcilerin neyine inanalım? Ortada bir çevre samimiyeti olduğunu farz edelim; o halde neden eylemciler geçen günlerde polisle çatışırken ODTÜ arazisindeki ağaçlardan birini yaktılar? Despot bir belediye yönetimine karşıtlık gösterdiklerini düşünelim; o halde neden bu mukavemeti şiddet kullanarak yapıyorlar? Yerel yönetime öğrenciler (!) olarak dâhil olmak istediklerini düşünelim; peki ya neden eylemcileri temsilen bir kişi bile çıkıp Melih Gökçek ile görüşme talebinde bulunmadı?

Bütün bu sualler aslında eylemcilerin maksatlarını alenen ortaya koyuyor. Bu projeye karşı çıkanlar ne çevreciliği, ne imar planlamasını, ne de yerel yönetim politikalarını umursadıklarından bunu yapmıyorlar. Tek bir arzuları var: çatışma..! “Böyle yapsan daha iyi olur” değil, “bunu yapamazsın” diyerek hâkimiyetlerini kurmak istiyorlar. Bunun için de cephe oluşturulacak en iyi yerlerden birinin, 12 Eylül öncesindeki sol potansiyeline binaen ODTÜ olduğunu düşünüyorlar. Haklılar da bu düşüncelerinde. Ama planlamaya çalıştıkları şey hem kendilerini pişman eder, hem de Türkiye’yi 30 sene evveline götürür…

Eğer gerçekten böyle olacaksa, eğer artık toplumca demokrasiden vazgeçip dayatmadan ve çatışmadan besleneceksek, eğer her fraksiyon bu ülkede kendine ait bir cephe parselleyecekse buyurun deneyelim! Deneyelim ama artık bu oyuna kanacak bir kitle yok Türkiye’de… Çok eleştirdiğimiz sol kesim bile Allah’a şükür ki büyük oranda kendini sokaklardan çekmiş vaziyette… Artık bu tür marjinal eylemleri ve militanlıkları yapanlar \%1’in bile altında boy gösteriyor. Bu yüzdendir ki ne Gezi eylemleri, ne ODTÜ provokasyonları, ne de bundan sonrası için planlanan sokak olayları tutmuyor; tutmayacak…