geceleri ağlasan da,
gündüzler gülmeyi öğretiyor insana
geceleri dar gelsede alışıyor.

gündüzün neşeli güzel güneşinden de,
gecenin karanlık yüzünden de,
nasibini alıyor insan
ne sadece gülmek yetiyor.
nede sadece ağlamak yetiyor.
sevmek yetmiyor,
geceleri sevgini kamçılamak da yetmiyor,
gündüzleri sevgini ilan etmen gerekiyor
yoksa gündüzün güneşi de neşesi de teğet geçiyor seni

,
hani üsdat demiş ya
'insan bu su misali akar ya'
işte insan bazen su misali bir vadide toplanıyor
akamıyor bir yöne doğru, nereye gitse düzlük

akacak yol yok, gidecek yön yok
geri geliyor vadiye ilk girdiği yere
ve o an kalakalıyor
öylece geceyi bekliyor
gelsin ki gece karanlığında kaybolayım diye..