Bir tarafta yakın geçmişe kadar kısıtlı imkanlarla hayvanlarını otlatmak için günler öncesinden hazırlıklar yapılıp kilometrelerce yürüyerek çıkılan yaylalar, diğer tarafta ise son model otobüslerle ring servis çekilen facebook kapak resmi çektiğimiz deniz seviyesinden yüksek tepecikler.



Öncelikle şunu belirtmeliyim ki alternatif turizm enstrümanlarına, insanları doğa ile buluşturan etkinliklere ve eco turizme karşı değilim. Ben sadece insanların karşılığını bir kaç kağıt parçası ile ödemek dışında hiç bir zahmet göstermeden elde ettiklerini düşündükleri hazza karşıyım.

Tıpkı diğer her şeyde olduğu gibi doğa etkinliklerinde de sadece tüketmeye ve sahip olmaya çalışma arzunu kendini gösteriyor. Öyle ki bu tüketme arzunu aslını yok etmeye kadar gidiyor.

Bu durum günlük hayatımızda çoğu kez karşılaştığımız bir durum olsa ve gözümüze önemsiz görünse de doğa için aynı durum söz konusu değil. Çok daha kalıcı hasarlar bırakarak, ciddi zararlara yol açabilmektedir.

Bir örnekle anlatmak gerekirse arkadaş grubunuzla katıldığınız bir doğa yürüyüşünde yanınızda getirdiğiniz yiyeceğin bir parçasını (bakın çevreye çöp atmaktan bahsetmiyorum bile!) doğaya bırakarak bile doğaya ve özellikle o bölge de yaşayan hayvanlara zarar verdiğinizi biliyor muydunuz? Nasıl mı? Müsaade edin anlatayım.

Her bölge kendine has bitki örtüsü, hayvan familyası ve böcek çeşitliliğine sahiptir. Bu kendine has yapı muhteşem bir denge halinde yaşamını devam ettirmektedir. Sizin hafta sonu gerçekleştirdiğiniz doğa yürüyüşünde doğaya bıraktığınız bir parça ekmek bu yapının dengesini bozmaktan başka bir işe yaramaz. Hayvanların beslenme alışkanlığını ve belkide avcılık yeteneklerini elinden almanıza neden olur. O besin ile beslenen hayvanın dışa bağımlılığının artması da cabası. Ayrıca hayvanın av yollarının değişmesi, değişen av yollarından ötürü bitkilerin üremesinin dahi etkilendiğini söylemem sanırım aklınızda nasıl bir soru işareti oluşturacak emin değilim. Şu kadarını bilmemizde fayda var organik veya organik olmayan hiç bir atığımız hiç bir atığın aslında doğaya hiç bir faydası yok.

Bu işin başka bir tarafı elbette. Gün geçmiyor ki bir doğa sporları topluluğu oluşmasın ve doğa etkinliği gerçekleştirmesin. İyi hoş yapılsın elbette ama biraz da zahmet göstermenin kime zararı olur? Programda yapılacak ufak değişiklikler ile katılımcılara sadece yemek yemek ve fotoğraf çekinmek haricinde hizmetlerde verilemez mi?

Ne mi? Mesela yürümek! Ağaçlara tutunarak, kayalara yaslanarak ve terleyerek yürümek!

Hiç bir zahmet göstermeden nasıl bir haz alınabilinir ki? Düşünsenize o yaylalarda daha önce kurulan çadırları, otlayan hayvanları ve çekilen zorlukları. Şimdi size ne kadar da uzak dimi?

Yürürken yolda gördüğün böğürtlenler için mola vermeden, durup gökyüzüne bakıp bulutları izlemeden, ağaçlara dokunup sert kabuğunun altındaki genç filizleri hissetmeden çıkılır mı o yaylalara?

Yaylanın zirvesine kadar otobüslerle çıkıp bir kaç facebook kapak fotoğrafı çekip anında paylaşarak yayınladığımız "ohh miss qibi yayla keyfi" iletisi ne kadar gerçek? Daha otobüste aldığın oksijeni vermedin! Şimdi bu gerçekten kazanılmış bir zafer midir?

Şahsen hiçbir zaman yaylaların zirvelerine kadar yollar yapılması taraftarı olmadım. Bu kadar kolay elde edilmesini hiçbir zaman istemedim. Hele ki doğa sporları adı altında herkesin oralara gidebilmesinin bir faydasını da görmüyorum.

Umarım bundan böyle katıldığınız etkinliklerde yolları araba tepelerinde değil, hissederek yürür ve gerçek hazzı alırsınız.

Sizlere Bahar Alkaya'nın “Yaylaya Giderken Yolun Olayım” türküsü ile veda etmek istiyorum. Sağlıcakla kalın.



Yaylaya giderken
Yolun olayım
Elinde kuruyan
Gülün olayım
Ağzında söyleyen
Dilin olayım
Yad eller duymadan
Sar beni beni

Ateşim yanıyor
Dumanım tütmez
Söylediklerimi
Duymaz işitmez
Ne beni alır
Ne de terk etmez
Yad eller duymadan
Sev beni beni

Ben sana aşığım
Yolum şaşırdım
Sarp kayadan beni
Dağdan aşırdın
Gece gündüz
Hayaline düşürdün
Yad eller duymadan
Sar beni beni