Hayat bazen insanları o kadar çok sevindiriyor ki;insan sanki şeker alınmış çocuk gibi oluyor.Öyle içten öyle samimi seviniyor ki bu ana hiçbir şey değişilmez.Ama hayatın öteki yüzü de insanları o kadar çok üzüyor ki elinden şekeri alınmış çocuk oluyor bu sefer de.Öyle üzgün,öyle bir ağlayışı var ki bu ana hiç bir yürek dayanmaz.Bizlere bu anları yaşatan Rabbimi her an hatırlamalıyız.İnsanoğlu çok mutlu olduğu zamanlarda,sevinçten deliye dönüp,dört köşe olduğu anlarda Rabbini hatırlamıyor fakat üzüntüye,sıkıntıya düştüğü zamanlarda Allah'ın adını dilinden düşürmüyor.Bu büyük çelişkiyi bir an önce yok etmeliyiz.Hayatımızın her anında Rabbimize sığınmalıyız.İşlerimiz rast gittiğinde rabbimizi unutmamalıyız sonsuz şükürlerimizi sunmalıyız.İşlerimiz kötü gittiğinde ise sıkıntıya düşmeden,sonsuz sabır sükunetle Yüce Allah'tan yardım dilemeliyiz,bol bol dualar etmeliyiz.Unutmamalıyız ki dertler,sıkıntılar insanoğlu için bir imtihandan ibarettir,yalnızca sabredenler selamete ereceklerdir.

Ey iman edenler! Sabır ve namaz ile Allah’tan yardım isteyin. Çünkü Allah muhakkak sabredenlerle beraberdir.(Bakara 153.)

Hayırlı Ramazanlar..