Bir insanın dünyaya gözlerini açtığı andan itibaren bakıma,sevgiye,ilgiye,desteğe ve en önemlisi eğitilmeye ihtiyacı vardır.Kişiye eğitim dışında ne verirseniz verin ruhsal-kişisel olarak iyi gelişmiş sağlıklı düşünebilen bir birey olamayacağı su götürmez bir gerçektir.Bu yüzden eğitim ve öğretim hayatı biz insanlar için oldukça büyük bir öneme sahiptir.

Çocuklarımız kuralları,doğruları-yanlışları,iyiyi-kötüyü dünyaya geldiği çevrede öğrenir yani ilk eğitimi ailede alır.Bütün bunları çevresiyle etkileşimde bulunarak gerçekleştirir.Çocuğun çevresiyle olumlu etkileşimi eğitim ve öğretim sürecini hızlandırır.Bu etkileşim sürecinde bir dolu olgudan,olaydan,araçtan-gereçten bahsedebiliriz.Yalnız bir materyal vardır ki nerdeyse tek başına bile çocuk gelişiminde yeterlidir:''KİTAP''

Okul öncesi dönemde çocuklarımızı ne kadar erken yaşta iyi hazırlanmış,kaliteli kitap ve edebiyat örnekleriyle karşılaştırırsak onlara o kadar çok okuma alışkanlığı ve kitap sevgisi kazandırmış oluruz.Böyle bir ortamda büyüyen çocuklar gazete okuyan,dergi karıştıran,araştırmayı ve öğrenmeyi seven bireylere dönüşür.Her şeyden önce kendi diline son derece vakıf olan bir insan gerek günlük gerekse iş hayatında daha iyi bir iletişimci olur.Bu da onların kendilerine olan güvenlerinin artmasına ve bu güvenin verdiği motivasyonla daha başarılı olmasına yol açar.Edebiyatı seven insanlar ayrıca hayatın çıkmazlarına,zorluklarına karşı daha dayanıklı ve çözüm yolları üretmede daha yaratıcı olurlar.

Biz yetişkinler,çocuklarımıza en iyi yatırımı onlara bebekliklerinden itibaren kitaplarla tanıştırarak yapmalıyız.Buna bağlı olarak da hem bir anne ve baba hem de bir yurttaş olarak kültürlü ve bilinçli bireyler yetiştirerek görevimiz en iyi şekilde yerine getirmiş oluruz.