Milli kültürümüzün temelini teşkil eden eserlerimizin neredeyse tamamı Osmanlıcadır. Halbuki yeni neslimiz, kim bilir hangi dedesinden kalmış eski bir kitap, tapu veya bir paranın, bir çeşme kitabesinin, yıllarca önünden geçip ne olduğunun en az bir yabancı kadar farkında olmadığımız tarihi bir yapı. tarihi bir çarşı veya hergün altından geçtiğimiz üniversite giriş kapısında yazılı olan osmanlıca metnin tarihi bilgisi ve estetik zevkini yudumlamaktan mahrum ve buna susamıştır.
Okullarda gördüğümüz tarih dersinde, Osmanlının herhangi bir savaş zaferinde 'biz böyleydik' demeyi gururla nasıl içimizde haykırabiliyorsak, biz olmanın ortak bir kültür geçmişinden, kültürün direğininde dil olduğunu unutmayacağız. Bizi anlamak ve bizim tarihimizi yaşatmak için geçmişimizle, atalarımızla dilin ortak bir payda oluşturduğunun farkında olacağız.
Değil bilgi sahibi, varlıklarından bile bihaber olduğumuz binlerce tarihi Osmanlı eserleri, süs eşyası gözüyle değil, tarihi bir miras ve onu anlayan, tanıyan gözlerle karşılaşmak için çürümeye mahkum bırakılan kütüphanelerin tozlu raflarından gün ışığına çıkmayı bekliyor.
Buna rağmen ne gariptir ki tamamen bize ait olan ve günümüzde artık Osmanlıca olarak tabir edilen Tarihi Osmanlı Türkçesini yazı dili olmaktan öte ayrı bir lisan zannedenlerimizin sayısı azımsanmayacak kadar çok malesef.
Yüzlerce yıl kıtalara hükmetmiş olan atalarımızın şanlı tarihleri hakkında çevirilerden edindiğimiz bilgiler dışında tarihi mirasımızdan istifade edememekteyiz. Ayrıca çevirilerde yapılan yanlışlıklar ve hatalar ise ayrı bir boyutta incelenebilir.
Batılı araştırmacıların hem konuşma dili Türkçeyi hemde yazı dili olan Osmanlı Türkçesini öğrenerek yaptıkları düzenli araştırmardan, ecdadımızın torunlarından sadece ingilizce bilenler araştırıp anlayabiliyor.
Peki bu aklınıza birçok soruyu ve düşünceyi beraberinde getirmiyor mu?
Gönlünde milli hazdan, kültürden bir duygu ve sahiplik taşıyanlarımızın, kendi ülkemizde kendimize ve birbirimize, tarihimize kaldığımız yabancılığımıza üzülmemesi mümkün değildir. Osmanlıcayı öğrenmek kültürümüze, ecdadımıza, tarihimize ve kalan bütün miraslarımıza, topraklarımızda yabancı kalmış bir neslin, vadesi dolmuş bir fikir borcudur.