Biz bazen duygularımızdan kaçarız. Korkaklar gibi bir yer arar saklanmağa çalışırız. Hani, bir söz vardır ya "erkekler ağlamaz" bak böyle. Ağlamağı beceren şahıs insandır arkadaş. Ağlamayan insandan korkacaksın. Çocukluğumuzu hatırlayalım. O günleri, küçücük mahellelmizde dünyanın en mutlusu gibi o taraf bu tarafa koşuyor, top oynuyor, uçurtma uçurtuyorduk. Gözlerinizin önüne getirdiğinizde bedeninizde bir titreşim olur,tüyleriniz kabarır, kalbinizde bir sıkıntı olur. Bak bu duymakdır. Geçenlerde otobüsde çocukluğumda yaşadlğım mahellemin önünden geçdim. Uzun bir süre geçmemişdim o taraflardan. Bir anlık, bir saniyelik yol. Amma, 14 yıl gözümün önünden gecdi