Gecenin bir vakti uykusunda sıkılıp, kalkıp porno izleyen, saçma sapan bir ruh haliyle yazı yazmaya çalışan bir adamın ne olmasını beklersiniz? Hastanın biridir. Ruhsal, beyinsel bir hastalıkta değil üstelik; vahiysel bir psikopatlık. Belki de magandalık…

Aslında hepimiz yukarıdaki adamın fotokopik ürünleriyiz. Hepimiz hastayız.. Hem de çok. Sanırım hastalığımızın en büyük nedeni yalnızlığımız. Belki de sıkılmamızdır.. Acayip sıkılıyoruz. Hayatımız kasırga, nuh tufanı, erozyon.. Hemde heyelanlı olanından.. Yalnızlık Allah’a mahsustur. Bre densiz ben neden yalnızım o zaman. Gece yarısında kalkıp saçma sapan şeyler yazıyorsam bundan büyük bir yalnızlık ve işsizlik olabilir mi?

BEntel mence hepimizin sorunu: magandalık, ruhumuzu içe doğru sindirmek ve içine içine ağlamaktan kaynaklanıyor. Yüzleriniz,yüzlerimiz ne kadar gülse de geceleri, birisiyle ve ya birileriyle sevişsekte, aynaya bakıp ben çok iyiyim desekte biz çok yalnızız saygı değer magandalar. Bu yalnızlık hepimizi saçma sapan şeylere yöneltip ergenleştirerek magandalığımızı sonradan görmeliğimizden dolayı esnekleştiriyor.

Şöyle bakıyorum da sanırsam hepimiz çok aptalca şeylerle uğraşıyoruz.Ben bodrumdan bulduğum atarimde mario oynuyorum, sen maç izliyorsun, o facebookta karı kız dürtüyor, bizler, sizler ve onlarda boş boş 52 ekran televizyona bakıyorlar.Kimiside Kpss sonuçlarına bakıyor.Bundan daha büyük ne işsizlik olabilir.Ölüm ciddiyetinin olduğu bir yaşamda bunlarla uğraşmak ne kadar mantıklı.Doğru ya aşık olmak ne kadar mantıklıysa, bunlarla uğraşmakta o kadar mantıklı…Kendimden örnek vermem gerekirse 3 sene içerisinde yaptıklarımın ne mantıkla ne de akılla uzaktan yakından bir ilişkisi yok.3 sene içerisinde 2 tane üniversite terkettim,10 tane işten istifa ettim,5 tane kız arkadaşı değiştirdim.

Bunlar yetmedi müzikle uğraştım.Çıktığım konserlerde ciddi detone ve böğürme denemelerim oldu.Bu da beni kesmedi..

Devlet kurtarmaya kalktım.Daha ben kendimi kurtaramazken gidip bir de devlet kurtardım kahve köşelerinde..O kadar sıkılıyordum ki, orta asyaya bile gittim.Düşünün artık o kadar sıkılmış kıta atlamışım.Bunlarla yetinmeyerek en alakasız olduğum futbola da el attım.Futbol hakemi de oldum.Yazarlığa soyundum.Ama soyunmakla kalmıştım.Neyse ki ara versem de bir şeyler yazarak karşınızdayım. Hayır bunları da neden anlattıysam,onuda bilmiyorum.Şimdi hepimiz tüm kahkahalarımızı,eğlencelerimizi ve mutluluklarımızı geride bırakıp kafamızı yastığa koyacağız.İşte o zaman cehennemimizle ciddi beraberliğimiz başlayacak.Hayal ettiklerin neydi,şimdi nesin.

Hayal simülatörün durmuş kocaman bir karanlık.Tüm paranoyaklığıyla bir sağa, bir sola…

Gözden akan yaşlarla birlikte sabah bir bakmışsın öldün…Yaşadığının farkına ağzından çıkan Çernobil atıklarıyla beslenmiş kokuyu alarak varıyorsun.Vardığınız zaman yapmanız gereken çok basit. Sevgililerinize her gün onlarca kez ‘Seni seviyorum’ diyorsunuz.Artık ‘Benimle depresyona girer misin?’ demenin vakti.Girişin depresyona..Çünkü sizin panzehriniz o…

Bu kadar melankolik modifiyeleme yaptıktan sonra da iğrenç olanda yazı boyunca Şiki şiki baba dinlemektir. Aslında amacım size ben döndüm deyip selam verip yatmaktı. Ama şunu bilmenizi de istiyorum. İçinizdeki o entel maganda benim..

Çok derin nefes alıyoruz…

Eyvallah.