Susamışken ederi mal,mülk olmayan tatlara;fazla da bekletmemek lazım son çırpınışlarında ki ruhları. Herkes bir arayış içindeyken sunmak lazım o paha biçilemez zevkleri mutluluk arayan insanlara.
Yaşamın bir soluk alıp vermek kadar kısa olduğunu fark ettiğimizde ya da gerçekten kıymetli olanın ne olduğunu hatırladığımızda değiştirebileceksek kendi yarattığımız anlamsız ihtiyaçları,bir an önce gelmesini istemeliyiz o kutsal zamanların.

Ve sanırım biraz gayret etmeliyiz; perdelerimizi kaldırıp mutluluğu görebilmek için.

Aklımızın derinlerinde bir köşesine kazıdığımız saçma sapan zorunluluklarımızdan kurtulmak istemeliyiz ya da körü körüne inandığımız insanların tavsiyelerine bir dur demeliyiz.Belki bunu sırf o çok bilmişlere uyuzluk olsun diye yapmalıyız.Belki de mutluluğu başkalarının tavsiyelerinde aramaktan vazgeçmek için sıkı sıkıya kendimize sarılmalıyız.Kim bilir belki de sadece çevremize göz atmak bile yeterli olur şükredip mutlu olmak için.
Büyük beklentilere,hırsa ve sonu gelmez arzulara yenik düşmemeliyiz.Sevgiden daha büyük nimetler arama çabasına girenlerden olduğumuzda gelmiştir asıl sonumuz.Ve yenik düşersek bencillik toplumuna,işte kaybettiğimiz an o andır;kalbimizde bir yerlere gizlenmiş olan masumiyetimizi.

Sevmeliyiz karşılık beklemeden
Ve şükretmeliyiz aldığımız her nefes için