Son yıllarda Türkiyede, Türk Telekom,Tedaş,Tüpraş,Petkim gibi kamu şirketlerinin özelleştirildiğine şahit olduk.

Bu özelleştirmeler, Ulusalcı yaklaşım tarafından iktidar karşısında dillendirilen en önemli argümandır.

Peki iktidar neden ajandasının ilk sayfalarına bu şirketleri özelleştirmeyi almıştır?

Özelleştirmeyi savunurken veya eleştirirken ülkenin diğer tüm parametrelerini göz önünde bulundurmak gerekir.
Dinamizme susayan sektörlerdeki(enerji,telekomunikasyon,petrokimya v.b) kamu şirketlerine bu dinamizmi yönetebilecek gücü
kazandırmak ne kadar kolaydır bunu anlamak şarttır.

Bu şirketlerin doğru yönetilebilmesi için;

1)Anayasal problemlerin minimum düzeyde olması
2)Kamu personel rejiminin çağa uygun olması
3)Bürokratik oligarşinin olabildiğince zayıf olması
4)Eğitim düzeyinin ve teknolojinin yeterli olması
5)Denetleme sistemi,finansal altyapı,sektörel mevzuatlar,meslek odalarının bu dinamizme ayak uydurabilmesi..

gibi birçok gereksinim vardır.2002 Türkiyesinde yukarıda bahsedilen tüm unsurların sancılı olması nedeniyle ve bunların düzelmesinin
en az 15-20 yılı bulmasının tahmin edilmesinin zor olmaması nedeniyle, bu sektörlerde acil özelleştirmeler farz olmuştu.Çünkü bu sektörler ayağa
kaldırılmadan Türkiyenin ayaklanması mümkün değildi.

Örnek olarak 10 yıl öncesinde 56K fax modemlerle 146 lı numaralardan ulaştığımız çevirmeli internet bağlantısıyla,bugünkü gibi online ticaret,
fon transferleri,hisse alım satım işleri, elektronik fatura ve vergi sistemleri...v.s hayaldi.Veya enerji hatlarının yetersiz olduğu bir ülkede
sanayinin gelişmesi yine imkansızdı.Bu örnekleri artırmak kolay.

Özetle, olaya teorik bakılsaydı ve özelleştirmelerde geç kalınsaydı bugün bu kurumlar ve onların iteklediği Türkiye ekonomisi için içinden çıkılmaz
bir durağanlaşma kaçınılmaz son olacaktı...Tabi yukarda saydığımız meselelerin hallolması halinde bu tartışma farklı bir boyut kazanacaktır.