Yazildigi kadar kolay olmayan seylerin en basinda geliyor, helede bu zamanda..

Artik hicbir insan hicbir insana güvenmiyo cünkü kimse insanlarin eski masumluk ve saflikta olduguna inanmiyor. Cogu insanlar görüyoruz annesini babasini öldüren yada güven sebebiyle karisinin yada kocasinin kalbini kirip ayrilan ve koca bi aileyi parcalayan 5 harfli bi kelime.. Güven...

Peki böyle bi güvensizlige ne sebep oldu? Insanlarin icindemi vardi yoksa zamanin getirdigi kötü bi hava mi?

Bana sorarsaniz sorun zamanin ta kendisi. Cünkü gün gectikce insanlar bencillesiyo ve dünyanin kendi etrafinda döndügüne inaniyo, bu yüzdende kimseye baglanmayip güvenmiyorlar. En saf olduguna inandigimiz insanlar bile bizi sirtimizdan o kadar kolay vurabiliyoki, artik ne arkadasligin nede insanligin önemi kalmis...

Varsa yoksa o pis bencillik duygusu degilmi bizi birbirimize düsman eden.. Evet ta kendisi.. Buna en basit örneklerden biride gencler iyi bilir; Birisine acilmak isteyen hep karsidan ayni sözleri duyar: Ben daha önce birine güvendim sonuc; cok pismanim ve bi dahada güvenmem ve güvenmekte istemiyorum..

Artik biraz kendi insanimiza güvenmenin vakti gelmedimi sizcede??