"Din afyondur" diyen Marx'a her ne kadar metnin devamını okumadan "dinsiz" damgası vurmuş olsakta, söylediğinin özünde doğru oduğunu anlamamız için çevremize bakmamız yeterli olacaktır. Bir karton kutunun içinde büzülüp yatanları, aç sabahlayanları, gece gündüz çabalamasına rağmen yiyecek bulamayanları gördüğünde haline şükr ederek yoluna devam eden "inanan"lar'dan oluşan bir toplum için din afyondur. Eğer "şükr" gözlerinizin gördüğü, kulaklarınızın işittiği adaletsizliklere karşı tepkisiz kalmanıza ve huzur içinde başınızı kuştüyü yastığa koyup uyumanıza sebep oluyorsa, afyon bir dinden türemiştir. Eğer rahat ortamda dökülen gözyaşının bir anlamı olsaydı, bütün duygusal filmlerin mutlu sonla bitmesi gerekirdi. Oysa, asıl gerçek olan içinde yaşadığımız dünyadır ve eyleme dökülmeyen duyguların değersizliğini her gün bizlere yeniden kanıtlar.

Gecegündüz ağlayan, zikirmatiği elinden düşürmeyen, camiyi ikinci evi yapan kimselerden ziyade, yumruğunu göğe kaldırıp - bu adaletsizliği Allah'ın ayetleriyle yok etmeye geldik diyenleri övüyor Kur'an. Antikapitalist Müslümanlar Kur'an'ın, etrafı duvarlarla örülmüş, kapısına namaz vakitleri dışında girilmemesi için kilit vurulmuş cami köşelerine değil, sokaktaki serseriye, aç ve susuza, yoldaşı için savaşana kısacası "yaşayan" her şeye ait olduğunu hatırlattı. Hayatın içine, tam merkezine Kur'an'ın nasıl da uyduğunu gösterdi. Hz Muhammed gibi yaşayabilmek için, hayatta her an faal olmak gerektiğinin örneklerini bizzat uygulayarak, bizlerede yol gösterdiler. İlk önce güç ve mevki sahibinin sorgulanması gerektiğini, daima ezilenin yanında savaşarak davalarının altında yatan hiçbir art niyet olmadığını kanıtladılar.

Ve özel olarak İhsan Eliaçık'a teşekkür ederiz. Bizleri yazdığı kitaplar, yaptığı konuşmalar ve katıldığı eylemlerle aydınlattı.