Üniversite bitirmiş birinin bile siyasetle uzaktan yakından alakası olmadığını gördüğümüz halde biz Türkler her şeyin suyunu çıkarmaya bayılırız. Gençler meselelere duyarlı olmayı hep uç noktada görür bu ülkede. Ya birbirlerini boğazlarlar, ya da Dışişleri Bakanını tanımayıp türkücünün adıyla karıştırırlar. Sokakta mikrofonu uzatıp herkese sorarsan herkesin maalesef bir fikri vardır. Aslında olmalıdır da bu toplumun kültürel derinliğini gösterir. Gel gör kü fikir, fikir olursa değerlidir. Tabi bu fikirler ait olduğu ideolojiye göre farklılık gösterir. Yahu bu ülkede kimse milletin menfaati için bir konuda bile aynı tarafta yer alamaz mı? Konuya ne kadar hakimizde bu kadar yorum yapabiliyoruz. En basit genel kültür sorusu karşısında bile apışıp kalan ülkem insanı bu kadar zorlu bir siyasi süreç hakkında en derin bilgilerini sergiliyor.

Âkil: Aklı başında, aklı selim, arif, basiretli, zeki, mantıklı.

Bu tanıma bakarsak bazı isimlerin gerçekten âkil mi, değil mi sorusunu geliyor akıllara. Belki de bu tanım yanlış. Ondusmanlar, Aracılar, Uzlaştırma Heyeti vs. isimler dururken âkil gibi içinin doldurulması zor bir kelimeyi neden seçtiler anlam vermek güç. Bülent Ersoy'un dediği gibi âkiller ve aptallar olarak bizi ayırdılar. Bazı âkil sıfatına layık görülenler de kendilerine verilen bu ünvanın hazzı içinde mutlular.

Muhalefet cephesinde sular her zaman ki gibi durulmuyor. İçerik, içerik diye tutturuyorlar. Bu ülkede bir kedi videosu olay oluyorsa, barış süreci ne olur artık siz düşünün. Tabi ki hükümet bazı bilgileri gizli tutacak. Sürecin sağlıklı yürümesi için bazı bilgilerin gizli kalması gerekmez mi? Hükümet bütün gazetecileri toplasın her saat brif versin bu mu doğru olan. Birileri gibi kan durmasın, anlaşma da olmasın bu savaş yüzyıl sürsün diye mi düşünelim? Bekleyelim ve görelim. Şimdilik Türk, Kürt, sağcı, solcu hep birlikte taraf olalım. Eğer başarısızlık olursa aklımızın yettiği kadar muhalefet yapalım. Fakat sakın Gazze ve özür konusunu unutmayarak tükürdüğümüzü de yalamayalım.