Zamanın birinde kurtarılması gereken bir ülke varmış. Ülkenin durumu pek de iyi değilmiş. Ülkenin kurtulması da yetmezmiş tabi, değişmesi, modernleşmesi lazımmış.

Sonra sihirli bir el değmiş ülkeye herşey birden değişir, güzelleşir, düzelir olmuş. Kötüler bertaraf edilmiş, seçkinlerin menfaati ve huzuru için her yol denenmiş.

Sonraları takım elbiseli kravatlı beyefendiler, süslü İngiliz kumaşlı hanımefendiler caddelerde arz-ı endam eylemişler.

Kurtulan ülkenin seçkinleri şapka giyer, opera dinler, İngiliz tütünü ve Fransız şarabı içerlermiş.

O zamanlar ne hikmetse kimse hastalanmaz, ekmekler buğdaydan, karpuzlar çekirdeksiz, etler ise kemiksizmiş. Meyveler verimli, sebzeler bereketli, bolluk ve bereket varmış. Varmış var olmasına da ülkenin köyleri içler acısıymış. Köylüyü milletin efendisi ilan edip teselli vermişler.

Kadınların kıyafetleri ve şıklığı medeniyetle eşdeğermiş. Seçkin sınıfın bir arabası ve bir de evi varmış. Köylüyü de zaten güneş yakmaz, yağmur ıslatmaz, kar üşütmezmiş.

Herkes kahraman ve vatansevermiş. Krallarını çok sever, hatta ona taparlarmış. Mutsuz tek bir insan yok sanılsa da, krallarını sevdiklerinden ses çıkartmazlarmış.

Kral birgün ölmüş. Halk o kadar krala bağlıymış ki, bundan sonra ne yapacaklarını bilmez olmuşlar.

Sonra kralın koltuğuna kralın arkadaşı çıkmış. Bu kralda eski kralın yerini pek aratmamış.

Günlerden birgün krallığın hanedanla değil seçimle olmasına karar verilmiş. Seçim sonrası yeni kral da çok sevilmiş. Yeni kralı sevenler olduğu gibi sevmeyenler de az değilmiş. Orduyu da yanına alarak kralı tahtan indirmişler. Olmayacak birşey olmuş. 2. kral tekrar tahta çıkmış.

Yıllar, yıllar geçmiş, ülke karışmış. Kim kime, dum duma. Krallın biri gidiyor biri geliyor. Ordunun başındaki kumandan darbe-i muazzama gerçekleşmiş. Eski kralları da zindana attırmış.

Gel zaman git zaman günün birinde o dönemin kralının tahta kalması sıkıntı yaratmış. Ülkenin kurulduğu dönemdeki beklentiler olmayacak endişesiyle kral gene tahttan indirilmiş. Ülkede gene karışıklık başlamış. Hazine çökmüş. Esnaf artık ülkeye, krala baş kaldırır olmuş.

En sonunda dirayetli, azimli, cevval bir kral tahta çıkmış. Çıkmış çıkmasına da, yeni krala halkın bir kısmı bir türlü ısınamamış. Bir grup kral karşıtı istemezük diye bir birlik kurmuşlar. Her şeyden korkar, ürker ve tırsar olmuşlar. Kral bunlara yaklaştıkça onlar kaçmış. Tüm korkuları o seçkin kesim gibi olamamak, opera seyredememek, faytona binememekmiş. Yeni kral gel beraber binelim, sokaklarda arz-ı endam edelim dese de ona inanmayarak korkup kaçmışlar. İstemişler ki kendi gibi birileri tahta çıksın. Kendileri gibiler azınlıkta ve beceriksizlermiş. Kendilerine güvenmedikleri gibi, o günden sonra kimseye güvenmemişler.