Yaşanmışlıkların inadını yaşanmamışlar bastırır.
Susarsın tek kalmak istersin çaresizliğini yaşayıp boğulmak isterdin.
Sonra bir süre daha susarsın konuşmazsın hayata küsersin hayata dair her şeye küsersin aslında yalnızlığına kızarsın. Aslında kendine kızarsın sonra bir soluk alıp yalancı maskelerinden birini takarsın.
Etrafa gülücükler atarsın ama gözlerindeki hüzün hep aynıdır. hep aynı şeyi söyler " özledim seni " diye haykırır.
Mutluluk seni gerçekten özledim dersin demesine ama mutluluk aldırmaz.
Bir süre sonra sen aldırmazsın ona inadına acı çekmeye devam edersin.
Bir el beklersin seni tutup çeksin diye.
Gelen yalancı yüzlere aldırmazsın.
Geçici olduğunu bilsende düşündüğün tek şey özlediğin mutluluğun tadını çıkarmak olur.
Peki gerçek mutluluk nerede saklıdır ? nereye gizlenmişki böylesine bulmakta zorluk çektiriyor.
Gerçekten kıymetli olduğu için midir yoksa ben o mutluluğu hak etmediğim için mi gelmiyor yoksa ..
Yoksa ben mi göremiyorum.
Acıdan körmü olmuştum. senden başka acı veren başka acı yok muydu hayatımda ?
Karma karışık duyguların içinde çırpınırken sen nerede ne yapıyorsun? ben boğulurken
Duyguların içinde sen yüzüyor musun ? sevgiye, mutluluğa ..
Ben iyi yüzücü değilim sanırım ben iyi gözlemci değilim sanırım.
Sevgim o kadar büyüktü ki senin sevgisizliğini fark edemedim.
Senin yalnızlığını hissedemedim.
ÖZLEDİM SENİ MUTLULUK !..