NE kadar sevgisiz büyümüşüm meger! Hiç kimsesiz ve hiçbirşeysiz! Sen’ diye ben’ diye sarmalanıp durmuşum düğüm düğüm örümcek agı misali ipliklerin, dolambaçların içine.Annem ‘kurban olurum’larla teselli etmekten bıktı usandı!Hiç bıkmadı aslında.. hiç usanmadı..Tatmin edermi beni artık bakışlar,AaaH! Ah! O sahte bakışlar…!Kandırırlar..!Aldatırlar beni..Ben hep kanarım!.Ulaşılmasına dair düş’ kavramının dahi cok uzak oldugu yerlerde yaşarım hep..Sensiz, onsuz, hiçkimsesiz.Ve en önemlisi ben’siz!.Bir agacın gövdesine sarılmışım o gövdeyle büyürüm,Ve her gecen gün katılaşan gövdenin farkına varmak korkutur beni.ÖzLemler hiç tükenmez bende.Aglar agLar susarım.Aynı babayı paylaşmadıgım kardeşlerimi özlerim. Acı üzerinde şakaklarıma kar yagdırırım!.Acırım! Acıyor’um.. Acır bir taraflarım..Ben e yogunlaşırım.Düşman ararım!Kaybolurum..Yaratılmışlıgıma agLarım..Dolu dolu olurum, yagmalamak dökülmek, sakinleşmek isterim.Yok oLmak istiyorum.Çözülmesi imkansız bir karışım!.Komplex bir sayı!Tek bir hücreyim!.BoŞLUKTAYIM!!.Düşmüyor ve her an askıdayım!Titriyor ve aglıyorum!.Haykırıyor ama duyuramıyorum.Avucumun içine aldıgım kafam,Karnıma dogru cektiğim iki bacagım Odunlaştırdı beni..Sertleştim, kurudum ve soldum! .AaaaH! Beynim acıyor!.Kalbimden beynime feragat ettim!.Duygunun beyne giden kabloları her an güncelleşir.Her gecen an daha bir çürür oluyorum.Hep eksiklerdeyim.Herşey ben’siz.Bana göre hiçbir şey olmaz.Ve ben herşeysiz.
Hiçbirşeysiz İki kalbim var,Bir tanesi biyolojik ve hasta kalbim. Kan pmpalayan kalbim.Diger bir tanesi incecik bir deri ile, tarifi imkansız muhteşemlikteki kirpiklerinin ev sahipligi yaptıgı göz bebeklerine; gözyaşı denen Sıvıyı pompalayan kalbim!.Bu diğer’i cok işlektir hep!
Velhasıl…Sonra sogurum hemen.Az önce içinde oldugum başka ütopyadan coktan kurtulmuş.Karşısında oldugumu unuttugum aynayı tekrar farkederim..Kendime dönerim!.Kahkahalardan alamam kendimi.Biraz önce yumrukladıgım aynanın elime batmış ve kanatmış parçacıklarını farkederim.Bi tıkırtı duyarım biran.Dikkat kesilir, Kalp atışımı duyar olurum.Nabzım bütün damarlarımdan hissedilir hale gelmiştir.Mutsuz muyum degil miyim diye düşünür taşınır ve acayip şaşırırım.Kendimi ilk anladıgım ve kendimi hatırlayabildigim en uzak zamana gider.Şuan ki kütleme bakarım.O en uzak zamandan bugüne; uzayan boyumu saçlarımı sakallarımı ve genişleyen bedenimi, hızlandırılmış bir şekilde izler gelirim.Bir goncanın büyüyüşünü videonun hızlandırılması ile izlemek gibi..İçimi sebepsiz bir ferahlık ve şaşkınlık sarar. OooooF! Der kendimi düşünmekten alıkoymak isterim sonra…Şiddetle avucumdaki suyu suratıma çarptıgım gibi kapıyı carpar kurtulurum….