PKK’nın resmi dini söylemi şaşırtıcı gelebilir ama PKK’nın ölülerini gömerken Zerdüşt Dini’nin ayinlerini kullandığını söylersek şaşkınlığımız biraz yatışır. Örgüt militanları zaman zaman Abdullah Öcalan, fotoğrafı altında ateşe secde edip sembolik krala tapmaktadır. PKK’nın önde gelen isimlerinden Murat Karayılan, “Bir Savaşın Anatomisi” isimli eserinde Kürtlerin resmi dininin Zerdüştlük olduğunu söylemiştir. Zerdüşt ve Alevi Kürtler dışında bütün Kürtleri iç düşman olarak değerlendiren Murat Karayılan’ın itirafları PKK’nın dini yapısını anlamamızı kolaylaştırmıştır.

İslami çevrelerden BDP’ye katılan Altan Tan, gerek PKK’nın gerekse de BDP’nin dine yönelik tavırlarının netleştirmesi gerektiğini ifade ederek PKK ve BDP içerisinde inanca dayalı bir gerilim olduğunu söylemiştir. Gerçekten de PKK içerisinde inançlar ve ulusalcılar arasında bir gerilim hattı mevcuttur. Ulusalcıların temel tezi şudur: İslam Dini, Kürtlerin bir ulus olarak tarih sahnesine çıkmasını engellemiştir. Yüzyıllar boyu Kürtler, İslam Dini etrafında diğer kavimlerle beraber yaşamışlardır. Ümmet kültürü Kürtlerin diğer kavimlerden kopmasını ve bağımsız devlet kurmasını engellemiştir. Osmanlı sonrası Türkler bile Mustafa Kemal sayesinde dinden kopmasına ve Şer’iatı lağvetmesine rağmen Kürtler bir türlü dinin etkisinden kurtulamamıştır. Hatta Şeyh Said gibi isimlerin isyanını tahrik eden unsur bağımsız bir Kürt Devleti’nden öte İslam’a dayalı bir devlet kurmak isteğiydi. Bu sebeple Kürtlerin bağımsızlaşması için bir yandan TC işgalini sona erdirmek lazımken diğer yandan dinin üzerimizdeki bağlarını ortadan kaldırmamız lazımdır. Kaldı ki Kürtlerin İslam’a tabii olmadan önce benimsedikleri Zerdüştlük Dini, yüzyıllarca Kürtlerin bağımsız yaşamasına vesile olmuştur.

İslam Dini’nin hiç kimsenin anadilde eğitim talebini geri çevirmeyeceği ve renklerin ve dillerin Allah’ın bir ayeti olarak gördüğünü hemen hepimiz biliriz. Dolaysıyla İslam Dini, hiçbir kavmi mahkûm etmez ve hürriyet içerisinde yaşamasına izin verir. Bunu PKK Yöneticileri de bilmektedir ama ulusalcılıkları hakikati görmeyi engellemektedir.

PKK’nın çözüm süreci noktasında “geri çekilmeyi” durdurmasının tek sebebi Türkiye’nin “çözüm sürecini” ağırdan alması değildir. Çünkü PKK’lı militanlar çekilme sürecini bile doğru dürüst gerçekleştirmemişler ve sadece yaşlı ve hasta insanları geri çekmişlerdir. Türkler ve Kürtlerin İslam sancağı altında yeniden bir araya gelme ihtimalinin bile konuşulması başta PKK’nın ulusalcı kanadını olmak üzere İran ve Suriye’yi rahatsız etmiştir. Zaten bu sürecin başlarında PKK’nın içerisinde etkin olan İran ve Suriye kanatları anlamlı bir sessizliğe gömülmüştür. Bizzat Murat Karayılan, İran’ın çözüm sürecinin durmasını istediğini beyan etmiştir.

Suriye’de yaşanan gerilimle PKK’nın ulusalcı kanadı arasında yakın bir ilgi mevcuttur. Sosyalist-Baas Çeteleriyle PKK’nın kuruluşundan bu yana beraber hareket ettiği bilinmektedir. Kürtlere kimlik bile vermeyen Esed Yönetimi senelerce Abdullah Öcalan’ı Suriye’de ağırlamıştır. Türkiye’de 28 Şubat Darbesi’ni düzenleyen askerlerin amacı da Türkiye’de Baas Tipi bir yönetim kurmaktı. Bu amaç çerçevesinde PKK’dan saldırılarını durdurmasını istemişler ve PKK’da askerlerin talebini kabul etmiştir. PKK’nın ulusalcı kanadı ile Türkiye’deki Baasçılar ve Ulusalcılar arasındaki irtibat sadece stratejik işbirliği çerçevesinde değildir. İki kanat arasında İslam’a düşmanlık noktasında ittifak vardır. Kemalist Kürtler deyimi bir yakıştırma değil PKK’nın ulusalcılarının zihniyetini resmeden hakiki bir isimlendirmedir.

Suriye’deki teröristbaşı Esed’in; ulusalcı Halk TV’de “biz Kürtlerle beraber hareket ediyoruz” şeklindeki açıklamaları boşa değildir. PYD’nin başı Salih Müslim, “Rojava’da Şer’iata karşı savaşıyoruz” diyerek Batı’ya selam çakması İslam Düşmanlarını son derece memnun etmiştir. Bu tespitlerden sonra şunu diyebiliriz.

PKK Çözüm Sürecini asla sürdürmeyecektir ve çözüm süreci bitmiştir. Çünkü PKK, Uluslararası İslam Düşmanlarının safında savaşa katılmıştır. Cemil Bayık’ın Gezi’cilere ve Ulusalcılara selam göndermesi de boşuna değildir. Artık PKK’nın amacı AK Parti Hükümeti ve Suriye’deki hatta Irak’taki Müslümanlardır. İran, Suriye, İsrail, Rusya ve ABD PKK’ya her türlü desteği verecektir. PKK en yakın zamanda silahlı mücadeleye başlayacaktır. Ama bunun için bazı küçük rötuşlar lazımdır. Şimdi kısaca bu meseleye değinelim.

PKK’nın amacı savaşını bir Kürt Savaşı şeklinde göstermektir. Uluslararası güçlerin değil Kürtler adına hareket ettiği intibaını yaymaya çalışacaktır. Doğrusunu söylemek gerekirse bunun için oldukça büyük silahlar elindedir. Hükümet demokratikleşme paketinde “Terörle Mücadele Kanunu” ile ilgili herhangi bir değişikliğe yanaşmayacağını ilan etmiştir. Zaten PKK’nın isteği de budur. Hükümet, “PKK, silah bırakırsa KCK’lıların hapisten çıkmasını temin edebiliriz” demektedir ama PKK silah bırakmayacaktır. Velev ki, çıkan KCK’lıları Bakan yapsanız bile silah bırakmayacak ve en yakın sürede (bayramdan sonra) silahlı saldırılarına başlayacaktır. Hatta bunun için hazırlıklara başlamıştır.

Hükümete düşen görev Doğu’daki birçok insanı mağdur eden TMK’da değişikler yaparak KCK’lıları çıkartmaktır. Bu Doğuya rahatlık getirecektir. Ayrıca pişmanlık yasasının hem ismi değiştirilmeli hem de kapsamı genişletilerek PKK’nın saflarının ayrışması temin edilmelidir. Ve son olarak Kuzey Irak’ta Barzani ile irtibata geçerek Kürtler, Türkiye’nin yanına çekilmelidir. Bilinmelidir ki, ne Barzani’den ne de tabanından “Kürtlerin Dini, Zerdüştlük’tür” gibi sözler çıkmaz. Hükümet bir an önce harekete geçmelidir. Emin olun, bayramdan sonra yapılacak eylemler noktasında İran, PKK, Esed ve Ulusalcılar bayramdan sonra neler yapacaklarının hazırlıklarına başladılar. 7 Şubat Darbesi’nin mimarları da sizi tıpkı Gezi’de yaptıkları gibi arkadan vurmaya hazırlanıyorlar.