*İnsanlar sevgiye tutkun olmasalardı tekamüle erişemezlerdi*

Altın arayanlar çok kazıp az bulurlar, karakter insanın kaderidir kendimi buldum. sahip olduğun herşeyin esirin,, özgürlük, hiç bir şeye sahip çıkmamaktadır. Her şey ve herkes görünmez iplerle birbirine bağlıdır. Sakın kimsenin ahını alma; bir başkasının, hele hele senden zayıf olanın canını yakma. Unutma ki dünyanın öte ucunda tek bir insanın kederi, tüm insanlığı mutsuz edebilir. Ve bir kişinin saadeti, herkesin yüzünü güldürebilir..
Sokrates Atina’nın o malum güneşli ve kalabalık sokaklarında güpegündüz elinde meşaleyle gezer, çevrelere dikkatlice bakarmış. ”Böyle ne arar durursun be adam” diye sorduklarında; ”insan ararım” dermiş!…

Dünyanın populist olmadığı, insanların temiz yanlarının hala kirlenmediği, ilişkilerin ve arkadaşlıkların hatta aşkların daha dobra yaşandığı, denizlerin, şehirlerin, havanın tertemiz olduğu o çağda gündüzleri elinde meşaleyle insan aramışsa Sokrates, insan kavramından anladığı neydi acaba?!…

Ya da, içinde olup ama bulamadığı, hatta kaybettiği insanı mı arıyordu ne?…
Belki de, ”insan olan yanımı arıyorum” diyerek itiraflarda bulunuyordu Sokrates..
Erdem; insan olmanın başlıca niteliği olsa gerek..
İtiraf etmek, öz eleştiri yapmak belki de erdemli insan olabilmenin ilk nitelikleridir..