Hayata gözlerinizi açtığınızda ilk anne sütü ile başlar hayat…

Sonrasında annemiz göz bebeği gibi bize bakar aman evladıma bir şey olmasın diye ve bu böyle devam eder o gözlerini bu hayata yumana kadar. Ne yazık ki annelerimize biz bu duyguyu yaşatamıyoruz. Çünkü annelerimizi zehirli ve nefessiz kirli topraklara emanet ediyoruz. Âhirette annemizin yüzüne nasıl bakacağımızı, bu günahın vebalini Allah'a c.c. nasıl vereceğimiz ayrı bir konu.

İş sadece anne ile bitmiyor tabi ki… Babalar, ağabeyler, ablalar ve akrabalar ki hadi onları da bir kenara bırakalım toprak altında yaşayacakları pek önemsemiyor olabiliriz. Fakat şunu da unutmayalım ya toprak üstünde yaşayacak olan bizim çocuklarımız ne olacak onların geleceği ne olacak bir fikri olan var mı?

Benim var… Aldığı nefes, içtiği su, yediği yemek tamamen zehirli olacak bunun sonucunda daha fazla hastalıklı bir dünya ve engelli bir hayata sahip gelecekleri olacak. Zaten çok büyük örneklerine şimdiden şahitlik yapıyoruz.

Evet, gerçek tamda bu işte bu yüzden çevremize ve toprağımıza sahip çıkalım ki gıdalarımız temiz insanlığımız engelsiz olsun.

Şimdi aklımıza gelen tek soru ne yapabilirim ki? Hemen cevaplayayım hayatınızda bir ağaç olsun aynı sevgili gibi ve çevremizi temiz tutalım doğaya zarar veren maddeleri geri dönüşüm merkezlerine gönderelim yeter.