uzak nereymiş anlatın ona
.
akşamdı. orda gördüm kendimi
ağladı duvarlar, kendilerine
yakın bulduklarında beni, çöktüm
ve bu benim işte, dedim
geçtim üzüm salkımları gibi
ezile izile, kalbimde çürüye
geçtiğim yollar, yakın diye peşine
yürüdüğüm uzaklar sesimde çürüye
ben ki gülümsedim kendime
kendi akşamüstüme eğilip
bir yola karşı bir duvar
ne yapabilir durmaktan başka, dedim
.
orda kendimi gördüm
“kahrolsun” dedim şu yol. kahrolsun.