Günlerin ayları, ayların yılları kovalaması sonunda, bir ömür öylesine geldi geçti..

Ömür geçti.. geçti ama, neleride beraberinde görürdü. Anlatmayada ayrıca bir ömür ister..

Anlatıncada tekrar yıpranır diye düşünüyorum.

Kısaca bir örnek vererek devam edeceğim.

Halifelerden birisi, yanına birisini çağırtır ve her gün kendisine Ölümü hatırlatmasını ister. Karşılığında da her hatırlattığı gün için bir akçe verir.

Yine günler ayları, aylarda yılları kovalar. Halifeye her gün ölümü hatırlatan kişi, hatırlattığı günlerden birisinde, Halife bir torba akçe verir ve kendisine daha hatırlatmamasını ve gelmemesini söyler.

Akçeyi alan kişi halifeye hitaben 'Bir kusurmu işledim efendim' der.

Halife ise, bir kusurunun olmadığını, o sabah aynaya baktığında sakalına düşen ilk kırı (beyazı) gördüğünde, bir daha başkasının ölümü hatırlatmasına gerek kalmadığını söyler.

Yani Halife artık her aynaya baktığında ölüm aklına geleceğinden o kişinin hatırlatmasına gerek kalmadığını anlatır ve helalleşirler.

Bizdede artık tek beyaz değil, çokça beyazın olduğu saç ve sakalımıza her gün bakıyor, ölümü her gün hatırlıyoruz. O na görede yaşamımızda hayatın fani olduğunu, mal, mülk, zevk, sefanın geçici heves olduğuna kanaat getiriyoruz.

Herkesinde bunu bu şekilde hatırlayıp, hak yememesi, adaletli olması, gönül kırmaması gerektiğini söylemek isterim.

Kalın sağlıcakla..