Bir zamanlar yaşanmış gerçek bir hikaye; kendi başına bir dünya, her şeyi içinde barındıran bir mekan, akıl almaz büyüklüğü ile bir mabet, göz alıcı bir mimarlık, hayallerin ötesinde bir büyüklük işte o TİTANİK' ti.

Onun dünyası suydu yaşama kaynağı tekti, sadece suda anlamı vardı. O su ile kendini tanıtmış ve kendinden iyi ve büyüğü yoktu. Bu kadar büyük olduğu için ve istenilen her şey onda var olduğu için kendini büyük gördü. O sudan korkmadığını lakin suyun ondan korkması gerektiğini düşündü ama anlamadı ki susuz bir hayat onun için ölüm olacağını.... İşte olan olmuş kimsenin ona yetecek güçünün olmadığını ve onu yıkacak bir şeyin bulunmadığını adeta demir attığı limanda haykırıyordu.

Beklene gün gelmiş sefer yolculuğuna çıkacaktı bizim kendini güçlerin üstünde gören gemi(titanik) artık yol almış ve o kocaman ummanda yol almaya başlamıştı. İçinde binlerce insan kimisi eğleniyor, kimisi hayata seyre dalmış hayata ve yürüdüğü yolu izliyor... Artık umman biraz sanki daralmış ve içinde beyazımsı buzdan dağlar, onların içinde adeta ağır ağır ilerliyor. İşte o an; küçük bir buzul kütlesi, o kocamansı gövdeye dokunmuş herkes bir telaş sarmış. Titanik o küçük buz parçasını nasıl geçme hesaplarını yapmaya başlamış. Hani her şeye güçün yetiyordu hani her şey sende küçüktü bu buz parçası mı yıldıracak. Artık kendi kendisine söylemlere girmiş ve kendisini motive etme gayretindeydi. Sonunda büyük bir ses onu bu kendini motivasyun uykusunda uyandırdı. Ama iş işten geçmiş koca ve ihtişamlı mekan sanki yara almış ve çaresiz bir şekilde o kendisini büyük gördüğü ve onsuz anlamsız sandığı; su, ondan daha güçlüydü sanki. Ve olan oldu kendini ummanın serin sularına bıraktı ve o bırakış sonrasında anlamıştı ki ONDAN GÜÇLÜ VE ÜSTÜN OLAN VE HER ŞEYE GÜÇ YETİREN BİR ALLAH olduğunu anlamıştı ama iş işten çoktan geçmişti. Bende anladım ki O OL DER OLU VERİR işte o ilahi söylem onun her şeyin üstünde ve yegane güçü var eden ALLAH'tır.

..................... Güçlünün, güçlüsü vardır. Anlayana AKIL yeter.............