Bizlere öncelikle ilkokulda andımızı öğrettiler, istiklal marşını, vatanı sevmeyi ve onun en değerli varlığımız olması gerektiğini öğrettiler. Milli bir bilinç oluşturmaktı tek amaçları ulusun bütünlüğü, milletin refahı ve devletin devamı için ilk desturu verdiler. Bizlerde koşar adımlarla bir dünya devi olma yolunda ilerleyen Türkiyemizin milliyetçi gençleri olarak bütün bize verilen bu öğretileri kabul ettik, bu anlayışı benimsedik.
Şimdilerde ise kendini vatanın tek savunucusu gibi gören sözde milliyetçi arkadaşlar kendilerini kanıtlama çabası içine girdiler. Kah esip kah gürleyip vatan elden gidiyor nidalarıyla halkı galeyana getiren pofpofçu, provakatif zihniyete hizmet ettiklerinin farkında bile değillerdi. Bir yerlerde bir şeyler yanlış öğretilmiş olmalı ki bu gençler düşünme yetilerini maalesef kaybettiler. Adeta bir koyun misali, reis dedikleri kendini bilmez provakatör zihniyetin köhne elemanlarını çoban bellediler. Bu vatanın prangalarından kurtulmasını istemeyen zihniyete öl de ölelim vur de vuralım diyorlar.

Elbet bu gençlik bir gün madalyonun öteki yüzünü görecektir, kimin hain kimin vatan sevdalısı olduğunu er yada geç anlayacaktır. Şimdi ben bu yazıyı niçin yazdığımı açıklayım: Genç arkadaşlarımızın daha fazla bu köhne zihniyete hizmet etmelerine, kandırılmalarına vicdanım el vermiyor. Biliyorum ki bu arkadaşlar gerçekten vatanını seven ona sonuna kadar bağlı uğrunda canlarını feda edebilecek arkadaşlar.

Yolun sonu karanlık bir dehliz

Işığı görebilene aşk olsun..

Yüce Rabbimin bu arkadaşların gözünü, gönlünü, aklını, başına getirmesi temennisiyle..